Het monsterlijke stuk asfalt dat Rijnlandroute heet richt het heel wat persoonlijk leed en ander onomkeerbare schade aan. Dat bleek weer eens duidelijk tijdens een werkbezoek aan het nu nog mooie gebied waar de Rijnlandroute is gepland. Op 15 mei ging een bus met statenleden, waaronder GroenLinks fractievoorzitter Marijke Kleijweg en statenlid Alfred Blokhuizen, langs bij verschillende groepen mensen die moeten wijken of ernstig bedreigd worden in hun woongenot door de Rijnlandroute. De emoties zijn groot en er is veel onbegrip bij de getroffenen. Mensen wonen 10, 20 of zelfs 30 jaar met veel plezier in hun huis. Het is een hechte buurt, een kleine gemeenschap van een tiental huizen. Formeel zijn de bewoners nog niet benaderd, er is geen onderhandeling gestart of een bod gedaan. Maar de mensen willen ook helemaal niet weg. Het is er goed wonen en iets vergelijkbaars in de nabije omgeving is überhaupt niet te betalen. Er heerst veel onbegrip: “waarom die weg? waarom precies waar de huizen staan? het verkeer neemt toch af? In je eigen huis hoor je toch veilig te zijn?” De vlaggen hingen die dag half stok bij Tienhuizen en de molens stonden in rouwstand.
We zagen mooie stukjes Zuid-Holland, prachtige privé tuinen, en twee molens die in het gedrang komen (bij Zoeterwoude moet een molen echt wijken in Stevenshof wordt de molen ingeklemd). Het lijkt erop dat er met de functie van de molen in Stevenshof onvoldoende rekening is gehouden.
Bij de Stevenshofmolen ontmoetten de statenleden een groep die opnieuw met ideeën kwam voor een betere inpassing. De tunnel moet langer, het kan, en er blijven huizen en polder gespaard, stelde de groep. Ambtelijke opmerkingen werden uitgewisseld, over wat er beter uitgelegd moet worden en over dat er nu maar eens een einde moest komen aan de steeds terugkerende ‘nut-en-noodzaak discussie. Twijfel over het monsterlijke plan klonk echter niet door, ook niet bij de collega-statenleden. Ondertussen dendert het proces door. Verkeersafname wordt ontkend, de noodzaak staat niet meer ter discussie en het gaat vooral over wat betaalbaar is. Mensen moeten wijken voor het grotere belang. Daar zijn wettelijke procedures voor. Maar het scheelt wel als er overeenstemming over dat belang is. En dat wil maar niet komen.
Fractievoorzitter Marijke Kleijweg: “wij zien het belang van deze onomkeerbare ingreep in het gebied niet. De aanleg van de Rijnlandroute is te vergelijken met 'het schieten met een kanon op een mug’. Het verkeer kan ook sneller doorstromen bij veel kleinere aanpassingen. Maar vooral vinden wij dat een weg die niet nodig is, je in een tijd van schaarse middelen, sowieso niet moet willen betalen! De schade op andere gebieden, door het eenzijdig aanwenden van geld, is veel te groot!”
De statenfractie vindt het heel moeilijk te begrijpen waarom politici niet tot inkeer komen. De beslissing over de aanleg van de RijnLandRoute is gebaseerd op toekomstige verkeersstromen die absoluut niet realistisch zijn. De argumenten voor de Rijnlandroute raken erg sleets. De actualiteit wijzigt sneller dan de plannen ooit kunnen worden gerealiseerd.