Onze columniste Anne-Marie ten Broeke aan het woord over de stijging van de zorgkosten en de veeleisende patiënt. Heb jij hierover ook een mening reageer dan op haar verhaal:
“Die veeleisende patiënt bestaat helemaal niet”.
Titel van het artikel op de Opinie & Debat pagina, Volkskrant vrijdag 31 augustus 2012, Victor Lamme, hoogleraar cognitieve neurowetenschap aan de UvA.
Met plezier en interesse heb ik dit artikel gelezen. In 2 eerdere columns heb ik lichtvoetig aangehaald mijn verbazing over de, naar het lijkt breed, in meerdere sectoren van onze samenleving geaccepteerde, vanzelfsprekendheid waarmee de stijging van de zorgkosten wordt geweten aan de zorgvraag van het individu.

Patiënt, cliënt, gezin, kind of ouder. Lamme heeft entree tot cijfers, hij laat zien dat het niet de vraag is die hoger ligt, niet het aantal verrichte handelingen, maar de prijs die er aan toegekend wordt. Zijn bevindingen gaan over de zorg in algemene ziekenhuizen, ik durf er van uit te gaan dat hetgeen hij stelt ook voor de sectoren jeugd, psychiatrie en welzijn op kan gaan.

Hij eindigt zijn artikel met de opmerking dat een en ander moet worden uitgezocht. En daar ligt nu precies de uitdaging.

Als ik me dit bedenk, inhoudelijk werker op de vloer, als een hoogleraar zich dit bedenkt, dan moeten er zich tussen deze 2 polen die ver van elkaar vandaan liggen, nog veel meer mensen zijn die zich hier vragen over stellen.

Wanneer hoor ik die? Wie heeft de moed, en de tijd trouwens, om juist het deel van de kosten dat niet lineair aan de klant te verbinden is te onderzoeken. Onderzoeken kosten geld, veel geld, dergelijke bedragen moeten hoog in organisaties vrij gemaakt worden. De marge ligt in misschien wel op leidinggevend, management, directie en raden van.. van alles niveau. Zelfreiniging heeft een beperkt effect.

Onderzoeken is ook lastig, de aannames van vanzelfsprekendheden bij het vaststellen van parameters zijn dan een uitdaging. Het is de vraag of wij dit zelf kunnen, meneer Victor Lamme, heeft u hier ook een idee over?

Volgende keer, de transitie in de Jeugdzorg.
Anne-Marie ten Broeke MHOB