Het warme zonnige weer van dit moment is een goede reden om even aandacht te hebben voor de recreatieterreinen rond onze steden. Al in de jaren '60 waren door het Rijk rond de steden in de Randstad bufferzones aangewezen waar het groen moest blijven. Deze bufferzones zijn nu voor de helft volgebouwd. Dat onze steden niet compleet aan elkaar zijn gegroeid is wel aan deze bufferzones te danken. In deze bufferzones werden in de loop der jaren ook vele recreatieterreinen aangelegd: zwemwater, een strandje of gazon om te verbranden..(sorry, bij te kleuren..) en wat bomen om de stad even buiten te sluiten. Dit vaste stramien voorzag en voorziet nog steeds in een behoefte.
Het uitvoeren van geplande groenvoorzieningen gaat niet zo snel als de aanleg van een weg. Om te beginnen omdat we voor groenvoorzieningen geen grond willen onteigenen. Zo kan het gebeuren dat er in de kleine groene zoom tussen Rijnmond en Drechtsteden, nog steeds gesteggeld wordt over caravanstallingen die de aanleg van een mooie groene buffer in de weg staan.
Andere gronden zijn al jaren geleden aangekocht en door hun alternatieve gebruik zijn daar ondermeer mooie bloem- en kruidenrijke graslanden ontstaan. De provincie heeft besloten nu een aanvang te nemen met de aanleg van de geplande voorzieningen. Reden voor ons statenlid Annelies van Egmond om schriftelijke vragen te stellen. Want na 25 jaar wachten lijkt het minder zinvol om een bos te planten op een nu ecologisch interessant en mooi open landschap. “Natuurlijk zijn bomen meteen langs het rangeerterrein de Kijfhoek welkom. Dat rangeerterrein is niet echt een verfraaiing. Maar de laatste jaren zijn we in onze vrije tijd actiever en fietsen, joggen of wandelen we graag door oude landschappen met inpolderingsdijken, vergezichten, weidevogels of trekvogels. Bovendien sluit dit goed aan bij onze pogingen bedreigde dieren en planten meer kansen te bieden. Laten we het geld voor het Waalbos liever steken in verrommelde gebieden”.