Intensieve (ambulante) gezinsbegeleiding heeft als doel een brug te slaan tussen een behandelafdeling en thuis en/of om ouders en het gezin handvatten te bieden bij de begeleiding van hun kinderen/jongeren.

IG-er van Behandelcentrum Orthopsychiatrie

Moeders  eerste reactie is: “Nou van een nanny op de bank word ik niet zo blij, denk ik”. De stap van alleen het kind naar de groep naar IG thuis is te groot. Na een paar maanden kan moeder deze stap wel maken en word ik hartelijk ontvangen met thee en koek. De koek sla ik af; ik heb net geluncht. Gedurende het IG-traject maakt moeder er soms een grapje over: “Je hoeft zeker geen koekje hè, want je hebt natuurlijk net gegeten”, zegt ze als ze thee voor me inschenkt. We beginnen binnen de IG met ‘makkelijke’ doelen, waarbij onze samenwerkingsrelatie groeit en waardoor we steeds een stapje verder kunnen gaan en ook de ‘moeilijke’ dingen met elkaar kunnen bespreken. Na een half jaar zijn we ‘klaar’. Moeder is erg trots op zichzelf en wordt verlegen van de complimenten die ik haar geef. Ze ziet de verbeteringen die er thuis  plaatsvonden en ze heeft haar aanpak nog meer kunnen afstemmen op haar zoon. Ik neem afscheid met heel veel complimenten voor moeder en zoon en wat lekkers voor hen samen. Ik krijg van moeder een dikke knuffel met de woorden: “Wat ik ben blij dat ik toch een nanny op de bank heb gehad!”

IG-er van Behandelcentrum Bipolaire & Psychotische stoornissen

Ik kom aan en geef vader en moeder een hand. Ook de jongere krijgt een hand en een glimlach, aangezien we elkaar vaak zien op de afdeling en dit een aparte situatie is.

”Koffie?” wordt mij gevraagd. ”Ja, heerlijk”, is steevast mijn antwoord. Dit schept een band, een soort pact, waarin we met beleefdheidsvormen proberen een vertrouwensrelatie op te bouwen. Alles wat gezegd wordt, herhaal ik, vat ik samen of  probeer ik terug te geven. Ouders weten het zelf wel, ik moet het alleen bevestigen. Mijn rol is klein in mijn hoofd, maar het effect is groot. Ik kom een uur in de week praten over hoe de dingen gaan en hoe het gezin aan de doelen werkt. Welke stapjes ze voor- en achteruit maken. Zoals mijn laatste IG-gezin mij warm op het hart heeft gedrukt, is mijn werk van groot belang geweest. Voor hen was ik van te voren hulpverlener nummer 181 en na een periode van 9 maanden intensieve gezinsbegeleiding hun nummer 1! Daar doe ik het voor…

IG-er van de voordeur

De Boei is een deeltijd afdeling van één dag in de week en alle jongeren die hier komen krijgen ook Intensieve Gezinsbegeleiding.

Sinds oktober 2008 ben ik nu met mijn derde gezin aan het werk. De dagen en tijden dat ik bij de gezinnen langskom zijn per gezin verschillend en hangen af van de werktijden van ouders, schooltijden van de jongere en mijn eigen werktijden op de afdeling. Wonder boven wonder blijkt  dat dit toch in te plannen is, hoewel enige acrobatiek m.b.t. het rooster hier soms wel voor nodig is. Op een enkele uitzondering na het ook lukt om de gezinnen één maal in de week te spreken voor maximaal twee uur. Mocht dit een keer niet lukken dan maak ik meestal een belafspraak, mits hieraan ook behoefte is vanuit het gezin. De inhoud van de gesprekken zijn even divers als de werkdagen en werktijden en zijn geheel afhankelijk van de vraag vanuit het gezin. De vraag vanuit de diverse gezinsleden proberen we in verschillende doelen samen te vatten en van hieruit gaan we met het gezin aan het werk.

Intensieve (ambulante) gezinsbegeleiding de Jutters